کمپانی‌ها قادر هستند که انرژی کارآفرینی خود را حتی در هنگام پیشرفت نیز حفظ کنند
یک اتفاق همیشگی و پنهان در تمامی استارتاپ‌ها وجود دارد – یک انرژی، یک روح. بنیان‌گذارهای کمپانی و کارکنان و مشتریان هم وجود آن را حس می‌کنند. این روح، به افراد انگیزه می‌دهد تا استعداد، سرمایه و اشتیاق خود را در اختیار سازمان بگذارند و حس یک ارتباط عمیق و هدف متقابل را در آن‌ها به وجود می‌اورد . تا زمان ثبات این روح، میزان تعهد سازمان بالا خواهد بود، استارتاپ‌ها ماهر و مبتکر می‌مانند و به رشد خود ادامه می‌دهند. اما وقتی ناپدید شوند، امکان سقوط سرمایه‌گذاری‌ها وجود خواهد داشت و همه‌ی افراد کمبودش را حس می‌کنند، انگار که یک چیز خاص را از دست داده‌اند.
به دنبال روح سازمان
جای تعجب نیست که سرمایه‌گذارها و بنیان‌گذارها، چشم‌‌انداز‌های متفاوتی نسبت به روح اصیل استارتاپ‌ها دارند.برخی از مدیران سرمایه‌گذاری‌های در معرض خطر و شرکت‌های سرمایه‌گذاری خصوصی، این فرضیه را یک توهم یا چشم انداز بی‌ربط می‌پندارند. آن‌ها تمرکز خود را بر افزایش آراستگی و استفاده از رویکردهای مدیریت حرفه‌ای برای کمپانی‌های موجود در سبد سهام خود می‌گذارند
چگونه روح سازمان از بین می‌رود؟
در بعضی از کمپانی‌های بررسی شده، روح استارتاپ‌ها به‌مرور و بر اثر میانجیگری سرمایه‌گذارها، اقدامات شخص رهبرها یا هر دو مورد از بین رفت. مسئولان این سازمان‌ها یا درک کاملی از داشته‌های خود نداشتند یا در مسیر پیگیری رشد، قادر به درک ارزش آن‌ها نبودند. نیاز زیاد به بقا و فشارهای وارد شده برای ارتقاء کسب‌وکار، آن‌ها را به این راه خطرناک کشاند
بر اساس نوشتار‌های : رانجای گولاتی