رهبران با تشویق به تغییر در تمامی مراحل ، همچون شتاب دهنده برای تحول عمل می‌کنند و محیطی امن یا به گفته‌ی ادگار شاین ، «میدان‌های عملیاتی» می‌سازند.
کاندیداهای استخدام باید بر اساس هم جهتی خود با هدف ارزیابی شوند. یک مدل یکسان که بتواند فرهنگ سازمانی و سبک‌‌های رهبری جداگانه را ارزیابی کند، برای این فعالیت حیاتی است.
رهبران سیاستمدار که از تغییرات مطلوب حمایت نمی‌کنند، می‌توانند از طریق تمرین و آموزش در زمینه‌ی روابط مهم بین فرهنگ و جهت‌گیری استراتژیک، در کار درگیر شوند و دوباره جان بگیرند. آن‌ها غالبا پس از درک میزان تناسب و مزیت بالقوهی یک تغییر و میزان اثری که شخصا می‌توانند بر حرکت سازمان به سمت آن بگذارند، تغییر رویه می‌دهند و نقش پشتیبان را انجام خواهند کرد. اما تغییر فرهنگی ممکن است با یک اشتباه به پایان برسد: برخی افراد جدا می‌شوند زیرا احساس می‌کنند که دیگر تناسب درستی با سازمان ندارند و از سایر افرادی که در این روند تغییر سنگ اندازی می کنند ، درخواست می‌شود که آنجا را ترک کنند.